Beyoğlu Anılarım -6- Babam Evleniyor !!!

Okul öncesi yaşlarımdan bir resim

8 yaşındaydım. Okuldan güle oynaya geldiğim bir öğleden sonraydı. Eve girer girmez komşuların ve babaannemin sus pus olmasından bir gariplik olduğunu hemen sezdim.
-Babaanne ne var biri mi öldü?
Babaannem ıkına sıkıla beni bir kenara çekti.
-Kızım sana bir şey söylemem lazım. Baban evlenmeye karar verdi.
-Nasıl yani? Kiminle?

Babaannemle Rami' deki evinin balkonunda

Aslında kim olduğu çok da önemli değildi. Benim bu fikri pek de sıcak karşılamamı sağlamazdı kim olduğu. Öte yandan acaba o kadar da kötü bir şey değil miydi? Aklıma ilk gelen düşüncelerden biri evde anne rolünde birinin olmasının iyi olacağıydı. Neden mi? Çocuklar okulda bazen 'annen nerede? annen yok mu? neden hep babaannen okula geliyor? 'gibi sorular sorardı ve ben bu sorulara hiç yanıt vermek istemez, yerin dibine geçsem de yokolsam diye düşünürdüm. Çocukluk işte. Anne ve babamın ben daha iki yaşındayken neden ayrıldıklarını ve neden annemi hiç görmediğimi kendim bile anlayamamışken; başka çocuklara nasıl anlatabilirdim. Boşanma da sık görülen bir durum değildi.
Babaannem ve yakın akrabalarımız babamın kuzenleri, kız görmeye gittik :) Babamdan 9 yaş genç 27 yaşlarında hoş bir kadındı. İlk dikkatimi çeken platin sarısına boyanmış saçları ve upuzun tırnakları oldu. Benim yaşımda bir de oğlu vardı ama anneannesinde kalması kararlaştırılmıştı.
İlk ziyarette kadının nazik biri olduğu ve evdeki anne açığını kapatabileceği izlenimini edinmiştim. Ne kadar da yanılmışım çocuk aklımla. Yaklaşık 16 yıl sürecek cehennemimin başlangıç günüymüş meğerse. ..

İlk tanışmadan sonra kadın hoop evimize yerleşiverdi. İlk işi yatakodasının küçüklüğünden yakınıp, babaannemle birlikte yattığımız odaya el koymak oldu. Gerçi babaannem yanımda olduktan sonra dünya umurumda değildi. Zavallı kadın da babam mutlu olsun diye yeni gelinin her istediğini yapıyordu.
İlk evliliğinde gelinlik giyememiş, mutlaka gelinlikli kutlamalı düğün istedi. Düğün günü bir garip hissetsem de, tam olarak ne hissetiğimi bilemiyorum. Küçüklüğümden beri hislerim çok güçlüdür. Bilinçaltımda bir düşünce bu kadınla çok da mutlu olamayacağımı çıtlatmaya başlamıştı.
İlk günler artık benim de bir annem var havasında hızlıca geçti. Kadın beni okula getiriyor, (oysa hiç gerek yoktu uzun zamandır kendim gidip geliyordum) herkese ne kadar iyi bir anne olduğunu göstermeye çalışıyordu. Çocuklar aa artık annen mi var diye sorunca da, oh neyse verecek bir cevap var diye sevinerek  'evet artık annem var' diyordum.

Beyoğlu Anılarım 7. bölüm

Not: Bu anılarım kendi kendime terapi gibi yazdığım, bir anlamda geçmişle hesabımı kapattığım yazılar. Yazmaktan başka bir yol bilmiyorum çünkü. Yani illa herkes okusun ve yorumlasın gibi bir kaygım yok. İlginizi çekiyorsa duygu ve düşüncelerinizi yazmanızdan tabii ki mutluluk duyarım. Ancak zaman zaman şaka yollu yapılan bazı yorumlar beni kırıyor. Bana geçmişte acı çektiren ve hala gölgesinden kurtulamadığım anılar bunlar. Umarım anlayış gösterirsiniz.

68 Yorumlar

Yorumlara link eklemeyiniz tıklanabilir link olan yorumlar yayınlanmaz. Please don' t add your links at the comments they will not published.

  1. içimi sıkıştırıyor kötü davranışlar, senin canını yakan şeyleri merakla okumayı beklemek biraz tuhaf; ama merak ettim

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tesekkür ederim. Okudugumuz kitaplarda da gerçek hikayeler oluyor ben de ilgiyle okuyorum 😊

      Sil
  2. Yazmak en iyi terapi yollarından biri olabiliyor. Yazmak rahatlatacaktır.

    YanıtlaSil
  3. Bazen hep deriz ya o zaman olacak ve şimdiki aklım olacak...

    YanıtlaSil
  4. Film gibisin Derya hanım..hani Beyoğlu anılarını okuyunca ''evet,bunları yaşayan insanlardan biri de işte bu insan'' dedirtiyorsun..
    Rabbim huzur ve afiyet versin..severek hissederek okuyorum bu seriyi,pek yorumlayamıyorum çünkü her şey yoruma açık olmuyor bazen.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok tesekkür ederim. Hepimizin hikayesi kendine özgüdür tabii ama ben alisilmisin disinda seyler yasadim. Ilginç gelen o belki de 😊

      Sil
  5. Bir kitabın ilk sayfasını okudum sanki..
    Yazmak çok iyi geliyor Banada.Bazı şeyleri unuttum desekte aklımızda bir yerlerde saklanıp en olmaz zamanlarda ortaya çıkıyor.
    Ama yazarak kendinle,aynılarınla yüzleştiğin zaman hem güçlü oluyorsun hemde eskilerin ağırlığı altında ezilemiyorsun.
    Hayatlarımız birbirine benziyor.Bemimde 3yaşındayken annem ve babam ayrıldıve kardeşim 40günlüktü.Babamı hiç görmedim.Çok yazmak isterim ama senin cesaretin bende yok. Üzerinden yıllar yıllar geçti kendimle yüzleşemiyorum..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Benim de yazabilmem bir ömür sürdü canim. Seni çok iyi anliyorum hiç kolay degil.

      Sil
  6. Sen yaz,içini dök biz hep okuruz... seni rahatlatacaksa yazmaya devam et lütfen. Böyle yazılara söyleyecek bir şey bulamıyorum sadexe duygularının yoğunluğunu hissediyorum ama yazıya dökemiyorum işte..

    YanıtlaSil
  7. Bir solukta okudum Derya'cığım, böyle durumlarda insan zaten travma yaşar, hiç de unutamazken bir de kırıcı yorum yapanlar mı olmuş geçmişte?:( Valla çok yazıklar olsun kimlerse....ben çok hüzünlendim, üzüldüm okurken, çocuk yaşında ne kadar büyük acılar, zorluklara katlanmışsın:( bunları terapi niyetine yazman bence gayet iyi bir şey hatta ileride roman haline de getirebilirsin. Geçmişler olsun demek istiyorum...:(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Zaman zaman her yere yetismek adina alelacele yorumlar birakilabiliyor sanirim. Ama kisisel anilar veya insanin emek verip yazdigi konular biraz hassas oluyor 😊

      Sil
  8. Deryacım ne iyi yapmışsın.Birileri okusun diye klavye başına oturmaktan çok değerli bence, yazanın kendiyle buluşmaları.Yazmanın en kıymetli mutluluğu da burada bence.💖💖💖

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. 1'den başlayıp okudum şimdi "Beyoğlu Anıları"nı.Her satır samimiyet kokuyor😙😙😙

      Sil
    2. Çok tesekkür ederim. Hissederek yazdigim için belki de 😊

      Sil
  9. Great post darling, so nice and interesting.
    Like it so much. Have a nice day!

    Follow you! Visit my blog and follow if you want!
    Visit me, Maleficent

    YanıtlaSil
  10. Bir cocugu nasil üzebiliyor bu insanlar hayret ediyorum.

    YanıtlaSil
  11. Ne kadar da güzel bir çocukmuşsun.Yazmak bence çok iyi bir terapi.Hepimizin çocukluk travmaları vardır farklı farklı.Benim annem de çok otoriter ve duygusuzdu.Onun sayesinde aslında mecburen güçlendim.Sen de çok güçlü bir kadınsın.Seni her zaman takdir ediyorum :) Devamını bekliyorum :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tesekkürler canim yazmak cok iyi geliyor. Geçmisle hesaplarini kapatmak gibi. Yazacak duruma zaten zor geliyorum ama yazdiktan sonra o yükten kurtuluyorum.

      Sil
  12. Devamını merak ettim. Bir de başını kaçırmışım, baştan okuyayım.

    YanıtlaSil
  13. Harika bir yazi olmus Deryacim, inan okurken gozlerim doldu. Bununla yuzlesmende aslinda bazi seyleri astiginin gostergesi. Bence hayatindan bir kitap bile yazabilirsin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Emelcim tesekkür ederim. Bloglarimiz da bizi okurla bulusturan özel alanlarimiz. Okuyan oldukça kitap veya blog ćok farketmiyor benim için 😊

      Sil
  14. Çok içtenlikle yazılmış bir yazı.HERKES YILLAR SONRA KENDİYLE YÜZLEŞMEYE CESARET EDEMEZ. Kutluyorum.Daha sonra daha detaylı yazacağım.
    Sevgiyle...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu yüzlesme yillarimi aldi. Hazir hissedince yazabildim ancak 😊

      Sil
  15. Yazmak gerçekten de insanı rahatlatıyor.
    Şimdi neler yaşadığını okumak biraz tuhaf geldi bana,üzüldüm de biraz ama,yine de bunları bize anlatabilmen bunları artık aştığının ve güçlü olduğunun bir kanıtı.
    Devamını bekliyorum,yazmayı bırakma.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tesekkür ederim. Zaten insan ancak hazir hissedince yazabiliyor.

      Sil
  16. Derya, daha profil resmini gördüğüm ilk günden beri senin çok asil bir duruşun ve bakışın vardı. Merak ediyordum nerede yaşar, kimdir, hayatı nasıl geçmiştir. Ama öyle masumca bir merak tabii.
    Okuyorum; tabii ki çok etkileniyorum. Ben sıkıntılı hayatımı ve tüm yaşadıklarımı,(ki hâlâ var yazmadıklarım,) yazdıktan sonra belli bir rahatlık hissettim. Toplumun önünde yargıladım hayatımı. Aslında istiyorum ki, akrabalardan okuması gerekenler bir şekilde rastlasınlar ve bana ulaşsınlar. O zaman hesaplarım tamamlanacak.
    Yorum çok önemli. Düşünceli yorum yapmalı. Zira olayların içinden yanarak geçmek farklı, olanları algılamak farklıdır. Yorum düşüne taşına ve empati desteğiyle yapılmalı. Değerlendirirken kişilerin tabuları, hayat görüşleri ve tarzları yorumda kendisini öyle hissettiriyor ki...

    Yine de hiç pişman değilim her şeyi yazdığımdan. Yaşadığım acılar referansım diye düşündüm hep. Başlarda bir topluluk sahibi, ki edebiyatla ilgili ve ben orada moderatördüm. Yazdığı yazılara yaptığım yorumlara bayılırdı. Ben zaten yazılanlardan çok etkilenir, anlatılmak istenen konunun içine girer, o zaman daha güzel yazardım sanki. İşte o sahip, bir gün benim yazıma blogda bıraktığı yorumunda, "burası iç dökme yeri değildir!" diye yazdı. Gereken cevabı hiç geciktirmedim :))

    Yeni kitabım bir aya kalmaz çıkar Derya'cığım. Sana göndermeyi sabırsızlıkla bekleyeceğim.
    Yazındaki ifaden o anları hissettirdi. Babaanneni merak ettim. Hâlâ yaşıyor mu canım? Sevgilerimle.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bence tam da burasi yani bloglarimiz iç dökme alanlarimiz. Babaannem yasamiyor ne yazik ki ama asla unutmuyorum. Sevgiler 😊

      Sil
  17. Bu yazılarınızı belki kitaplaştırabilirsiniz. Negatif anılar ancak bu anıları paylaşarak da bir nebze içiniz rahatlayacaktır diye düşünüyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Belki ilerde bir arays getirip yaparim. Ne kadar yazabilecegim bilmiyorum 😊

      Sil
  18. Bir insanın anılarını paylaşması karşısındakilere gösterdiği inceliktir ve cesaret ister.
    Sizi öncelıkle tebrik ediyor, sonra da teşekkür ediyorum.

    YanıtlaSil
  19. Siz konusu olan masum bir çocuk ve onun bütün hayatına tesir edecek çocukluğu ise hiçbir şeyin mazaretine sıcak bakamıyorum ben.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hayatta her sey olabiliyor ne yazik ki 😊

      Sil
  20. Gerçek hikayeler bazen okuma isteğini artırıyor bende. İçinizi yazıyla dökmeniz çok güzel. Başka türlü her şey içinden daha çıkılmaz bir hal almaya başlıyor. Lakin burada yayınlamak cesaret istiyor. Umarım sizi üzecek yorumlar almazsınız. Çünkü bazı insanlar ne yazık ki anlayışlı davranmıyorlar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Her yoruma açigim tabii saygi çerçevesinde. Olumsuz yorum almadim henüz. Dikkatsizce aceleyle yapilan oldu.

      Sil
  21. Canım benim ben de yüzleşme, terapi amaçlı yazarak başladım. Nasıl iyi geldi yazmak. Yazdıklarından duygulandım. Öpüyorum çocuk ruhundan.😘

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Senin de epey anilarin birikiyor yasadigin yerde. Yazmak en güzeli 😍

      Sil
  22. Geçmiş bölümleri de okudum önce.

    Dönüp baktığımızda içimizi ısıtan bir çocukluk en büyük zenginliklerimizden, senin elinden bunu almışlar,insanın affetmesi mümkün değil. Neyse ki harika bir kadın çıkmış o çocukluktan ve harika bir hayat kurmuş kendine. Kendinle ne kadar gurur duysan az. Öpüyorum seni.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tesekkür ederim Handancim. Yasadiklarim beni güçlü yapti kendimle gurur duyuyorum ama bu megalomanlik anlaminda degil neler basardigimi bildigimden 😊

      Sil
  23. Yazdıkça hafifliyor insan galiba...
    Sen çok güçlü bir kadınsın Derya.. Öpüyorum seni ♥

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Iyi geliyor canim çok tesekkür ederim 😊

      Sil
  24. Geçmiş bölümleri de şimdi okudum..
    Babanın seni yukarı kapatmasını okuduğumda içim acıdı :( affetmek kolay değil :(
    Şimdi sen çok güçlüsün... Yorum yazmasam da seni okumayı çok seviyorum Derya.. İyi ki varsın.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Okuman da beni çok sevindirir. Tesekkür ederim 😊

      Sil
  25. anılarını yazmak çok iyi ve yararlı bir terapi yolu aslında.. umarım işe yarar :-(

    YanıtlaSil
  26. İlk Beyoğlu anıların 5 ile böyle bir seri olduğunu fark ettim. Bütün bölümleri bir çırpıda okumuştum. Şu an bu anında da içim sızladı. Senin o küçük bedeninle yaşadıklarını ,şu an ta kalbimin içinde sızısıyla hissedebiliyorum arkadaşım. Diğer yazılarını dört göz bekliyorum.Sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yasemincim çok tesekkür ederim. Sevgiler 😊

      Sil
  27. ANILAR ANILAR yazmak herseye çözüm değil mi

    YanıtlaSil
  28. Kötü anılar, samimi duygular. Hikaye güzel değil ama sen güzel anlatmışsın. Paylaşıyorum izninle.

    YanıtlaSil
  29. Sadece yazarak rahatlamak bile başlı başına bir ödül olacak size. O yıllarda anlamlandıramadığımız bir çok şeyi yazarken daha rahat çözümleyebiliyoruz. Sizi alkışlıyorum ve destekliyorum. ❤

    YanıtlaSil
  30. Nasıl ne şekilde rahatlı yorsan o doğrudur. Yazmak insana terapi gibi gelir.. yazmaya devam....

    YanıtlaSil
  31. İlerde yayınlayacağınız kitabın sayfaları okuduğum bu yazılar. Ellerinize emeklerinize sağlık.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kismet diyelim. Burada okunmasi da beni çok mutlu ediyor 😊

      Sil
  32. Okuması çok keyifli bir kalemin var kuzum yazmaya hiç ara verme. Fotoğraflarına bayılıyorum siman hala aynı çok güzel maaşallah.
    Atladığım yazılarına ancak bakıyorum:)

    YanıtlaSil
  33. Tam bir günlük ve iç döküş olmuş, yazılarını okumaya devam edeceğim...

    YanıtlaSil
Daha yeni Daha eski